บนหน้าจอ สิ่งที่ทำให้มาริลีนเป็นสัญลักษณ์แห่งศตวรรษ นอกเหนือจากความเปล่งประกายแห่งความงามของเธอแล้ว ก็คือเธอทำให้การแสดงออกของกามารมณ์ที่บริสุทธิ์ดูเหมือนหล่อเลี้ยง นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนคลั่งไคล้เธอ สิ่งที่เราเห็นใน “สีบลอนด์” คือมาริลีนที่อาบเสน่ห์ของเธอในเฉดสีเย้ายวนที่อบอุ่นที่สุด แต่ในที่ส่วนตัวซึ่งภาพยนตร์ส่วนใหญ่เกิดขึ้นการมาในตำนานนั้นถูกตัดด้วยความเศร้าความสิ้นหวัง นั่งทับเธอเหมือนเมฆที่มองไม่เห็น มีให้เห็นอยู่เสมอ แม้กระทั่งในฉากที่ “มีความสุข”
และถึงแม้จะไม่เอ่ยชื่อก็ตาม
ใน “Blonde” เราเข้าใจบางสิ่งที่มักพูดถึงมาริลีนแต่ไม่ค่อยเข้าใจ: ตัวละครที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เธอเคยสร้างคือ…มาริลีน มอนโร มันเป็นความจริง. นั่นเป็นเหตุผลที่เธอเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมแม้ว่าเธอจะไม่ใช่วิเวียน ลีห์ก็ตาม ในกองถ่ายภาพยนตร์หรือที่ Actors’ Studio เธอไม่ได้ควบคุมสิ่งที่คุณเรียกว่า “เทคนิค” แต่นั่นเป็นเพราะว่าเทคนิคของเธอ — วิธีการของเธอ อย่างที่เคยเป็น — ได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่ในการสร้างมาริลีนของเธอ และสิ่งที่ “ผมบลอนด์” เปิดเผยคือความขัดแย้งที่น่าเศร้าของสิ่งนั้น: บนหน้าจอ ในที่สาธารณะ การแสดงสำหรับผู้ชมของเธอหรือสำหรับ “พ่อ” ของเธอ บุคลิกของมาริลีนนั้นอ่อนหวานและอร่อยเหมือนไอศกรีมใส่ผลไม้ แต่อยู่นอกจอด้วยความประณีต หลอมละลาย ถูกจับ ตั้งใจสร้างความมั่นใจ มันคือการแสดงออกถึงความบอบช้ำทางจิตใจ ที่เราเห็นใน “ผมบลอนด์” เป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนทำร้ายตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
ภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดฉากด้วยฉากที่รวบรวมความกลัวและความชิงชังในวัยเด็กของมอนโร มันคือปี 1933 ในลอสแองเจลิส ซึ่งนอร์มา จีน เบเกอร์อายุได้เจ็ดขวบ (เธอแสดงโดยลิลี่ ฟิชเชอร์ ส่องสว่างในทางที่ถูกต้อง) แต่แม่ของเธอ จูเลียนน์ นิโคลสันแสดงอารมณ์โกรธแค้น เป็นโรคจิตเภทที่แสดงความสยองขวัญ ว่าการล่วงละเมิดเด็กเป็นอย่างไร Norma Jeane ถูกแม่ผู้นี้ข่มขู่ที่จะขับไล่พวกเขาทั้งสองเข้าไปในกองไฟที่แผดเผาซึ่งจะพยายามทำให้เธอจมน้ำตายในอ่างอาบน้ำและใครจะตั้งพ่อที่หายไปของเธอในภาพบนผนังห้องนอน – Norma Jeane ไม่เคยพบ เขาและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร – เป็นพระเจ้าที่โฉบอยู่ไกลเกินเอื้อม โดมินิกไม่อยากให้ผู้ชมสำลักกับสถานการณ์นี้ ดังนั้นเขาจึงให้เราเพียงพอ ส่งผลให้มาริ
ลีนมาถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยน้ำตา
จากนั้นภาพยนตร์ก็ตัดเป็นภาพตัดต่อของมาริลีนที่ตระการตาเป็น “Everybody Needs a Da Da Daddy” ซึ่งเป็นเพลงคบเพลิงสารภาพอันน่าตกใจที่เธอแสดงใน “Ladies of the Chorus” และในปี 1950 เมื่อมาริลีนกำลังคัดเลือกเพื่อรับบทที่เธอได้รับใน “ ทั้งหมดเกี่ยวกับอีฟ” การคัดเลือกของเธอประกอบด้วยการอ่านจากสคริปต์ในห้องทำงานของ Darryl Zanuck จนกระทั่ง Zanuck หัวหน้าของ Fox ขึ้นมาข้างหลังเธอ บังคับเธอลง และละเมิดเธอจากด้านหลัง ช่วงเวลาที่เราได้รับเพื่อทำความเข้าใจ เป็นตัวแทนของอีกหลายสิบคนที่ชอบมัน แต่ในขณะที่โซฟาแคสติ้งไม่ใช่ข่าว ละครเรื่องนี้คือการได้เห็นการนำทางพิเศษของมาริลีนเกี่ยวกับความเป็นพิษของวัฒนธรรมการล่วงละเมิด-พบ-พ่อน้ำตาล-พ่อของฮอลลีวูด เธอถูกครอบงำโดยการขาดพ่อของเธอด้วยหลุมที่ซ่อนอยู่ในจิตวิญญาณของเธอ
ในเวลาเดียวกัน เธอกำลังทำงานในระบบเดียวที่มีในฮอลลีวูด เธอไม่ใช่พวกมาโซคิสต์ เธอใช้ผู้ชายเหล่านี้มากเท่ากับที่ใช้เธอ นอกจากนี้ เธอยังเป็นผู้หญิงที่มีรสนิยมทางเพศที่ดี ซึ่งสามารถปฏิบัติต่อเรื่องเพศเป็นกีฬาได้ เราเห็นสิ่งนี้ในตอนแรกของภาพยนตร์ที่ขยายออกไป ซึ่งเป็นปัญหามากที่สุดเช่นกัน ที่สมาคมนักแสดงในแอลเอ มาริลีนเดินเข้าไปในห้องที่ว่างเปล่า ยกเว้นการปรากฏตัวของชายหนุ่มเจ้าชู้สองคนที่เกลี้ยกล่อมเธออย่างพร้อมเพรียง วัน (ซาเวียร์ ซามูเอล) เป็นบุตรชายของชาร์ลี แชปลิน; อีกคน (Garret Dillahunt) เป็นลูกชายของ Edward G. Robinson พวกเขาเป็นหนุ่มปาร์ตี้ฮอลลีวูดที่เย่อหยิ่ง และในขณะที่พวกเขาและมาริลีนกลายเป็นคนเดินดินที่เดินได้ ซึ่งน่าตกใจ เพราะมันสื่อถึงบางสิ่งที่คนจำนวนมากเกินไปในทุกวันนี้ แม้แต่คนที่ทำงานในสื่อบันเทิง ดูเหมือนไม่เคยเข้าใจ:
Credit : brewater.net taiimc.com alliedmasonicdegreesspain.com sdbhwange.org kichoudaikou.com aajudaism.org rothyoungmilwaukee.com milkisinaisle4.com newagera.org waltonbarber.com
